Materiały mają różną zdolność wysyłania promieniowania podczerwonego ze swojej powierzchni. Właściwość ta zależy od gładkości i barwy powierzchni. Materiały o powierzchni matowej i ciemnej lepiej emitują promieniowanie podczerwone niż materiały o powierzchni gładkiej i jasnej.Współczynnik emisyjności określa się w zakresie od 0 do 1. Przykładowo, współczynnik emisyjności powierzchni cegły wynosi 0,85, a powierzchni polakierowanej czarnym lakierem matowym 0,97. Aluminium ma współczynnik emisyjności 0,07. W celu otrzymania prawidłowego wyniku pomiaru pirometrem należy wartość współczynnika emisyjności materiału wprowadzić do pamięci wewnętrznej przyrządu.Pirometr, przeliczając strumień odbieranego promieniowania na temperaturę wskazywaną na wyświetlaczu uwzględnia tę wartość w obliczeniach. W prostych pirometrach współczynnik emisyjności jest ustawiony na stałe na wartość 0,95, typową dla większości materiałów.
W przypadku materiałów o wysokiej gładkości powierzchni (polerowane, lakierowane, powierzchnie metaliczne) należy stosować pirometry o regulowanym współczynniku emisyjności.